NUEVO DÍA

 
 
 
  
Adios, ríos; adios, fontes;
adios, regatos pequenos;
adios, vista dos meus ollos:
non sei cando nos veremos.
Miña terra, miña terra,
terra donde me eu criei,
hortiña que quero tanto,
figueiriñas que prantei,
prados, ríos, arboredas,
pinares que move o vento,
paxariños piadores,
casiña do meu contento
 
ROSALÍA DE CASTRO
  
 
 Junio 2006
 

Hasta siempre

CEIP ESTEIRO

Existen personas en nuestras vidas que

nos hacen felices
por la simple casualidad
de haberse cruzado en nuestro camino.
 
 
Algunas recorren el camino a
nuestro lado, viendo muchas lunas pasar, más,
otras apenas vemos entre un paso y otro.

A todas ellas llamamos amigos
y hay muchas clases de ellos.

 

 

Tal vez cada hoja de un árbol caracteriza

a uno de nuestros amigos.

Pasamos a conocer a toda la familia de hojas, a quienes
respetamos y deseamos el bien.

Más el destino nos presenta a otros amigos,
los cuales no sabíamos que iban a cruzarse
en nuestro camino.

A muchos de ellos denominamos amigo del alma,
de corazón.

Son sinceros, son verdaderos.
Saben cuándo no estamos bien,

 

saben lo que nos hace feliz…
 

Y a veces uno de esos amigos del alma estalla en nuestro
corazón y entonces es llamado un amigo enamorado.
Ese da brillo a nuestros ojos, música a nuestros labios,
saltos a nuestros pies.

 

Mas también hay de aquellos amigos por un tiempo,
tal vez unas vacaciones o unos días o unas horas.
Ellos acostumbran a colocar muchas sonrisas

en nuestro rostro,
durante el tiempo que estamos cerca.
 

Hablando de cerca no podemos olvidar a los amigos distantes,
aquellos que están en las puntas de las ramas

 

y que cuando
el viento sopla siempre aparecen entre una hoja u otra.

El tiempo pasa, el verano se va, el otoño se aproxima y
perdemos algunas de nuestras hojas,

 

algunas nacen en otro verano y otras permanecen por muchas estaciones.


Pero lo que nos deja más felices
es que las que cayeron
continúan cerca,
 
alimentando nuestra raíz con alegría.

Son recuerdos de momentos maravillosos de cuando se
cruzaron en nuestro camino.

Te deseo a ti, hoja de mi árbol, paz, amor, salud,
y prosperidad… hoy y siempre…


Simplemente porque cada persona que pasa por nuestras
vidas es única.

Siempre deja un poco de sí
y se lleva un poco de nosotros.

 

Habrá los que se llevarán mucho,

pero no habrá de los que no nos dejarán nada.

Esta es la mayor responsabilidad
de nuestra vida y
la prueba evidente de que dos personas
no se encuentran por casualidad.
 
 
 
 
Paulo Coelho

NO VOLARÁN TU VUELO

PARA  LOS NIÑOS MÁS LINDOS
DEL MUNDO !!!MILES DE BESOS!!!
 
 
 
 
  
 
ENSEÑARÁS A VOLAR,
PERO NO VOLARÁN TU VUELO.
  
ENSEÑARAS A SOÑAR,
PERO NO SOÑARAN TU SUEÑO.
 
 
 
 
ENSEÑARÁS A VIVIR,
PERO NO VIVIRÁN TU VIDA.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
SIN EMBARGO…
 
EN CADA VUELO,
EN CADA VIDA,
EN CADA SUEÑO,
 
 
 
 
 
PERDURARÁ SIEMPRE LA HUELLA
DEL CAMINO ENSEÑADO
 
 
 
 
 
 
 
"El que alguien toque mi vida es un privilegio.
Tocar la vida de alguien es un honor,
 
 
 
pero el ayudar a que otros toquen sus propias vidas
es un placer indescriptible"
 
 
 
 
 
 
 
 
 
DALE BUENA INSTRUCCIÓN AL NIÑO DE HOY,
Y EL ANCIANO DE MAÑANA
JAMAS  LA ABANDONARÁ.
                                            Proverbios 22:6
 
 

ÚLTIMA PARTE

 
UNOS MESES ATRÁS
 
 
 
 
 
 

Dios volvió a inquietarme.

Había  una extraña incomodidad en mi interior…

 

Viviendo en un oasis, Dios me llevó al desierto… sentí una nueva sacudida

del cielo. Como si de una conspiración se tratara, distintas

circunstancias: enfermedad, un agotamiento inexplicable, problemas

familiares… me llevaron al límite de mis fuerzas y me preguntaba  qué es

lo que me está sucediendo. .. la pesadez por todas estas circunsatancias asfixiaba mi corazón.

No la falta de objetivos sino la incapacidad para realizarlos, fue lo que

me llevó a un aturdimiento total.

¿Qué debería estar haciendo exactamente?

 

Cuando deseas hacer algo con todas tus fuerzas, pero las circunstancias

te son adversas te preguntas, ¿Estoy en lugar correcto? ¿Vivo de manera

que lo que hago vale la pena? De que me vale tenerlo todo en la vida, sino

no tengo tiempo de compartirlo, si no me doy totalmente a las personas

que amo, si tengo tantos proyectos pero la imposibilidad de llevarlos a

cabo. Si no disfruto de mi gente, ni permito que ellos disfruten conmigo…

tantas y tantas preguntas… y venía a mi mente una y otra vez, esta frase:

     

¡Vive de manera que valga la pena!

 

En realidad lo que necesitaba era un vida llena de EMOCIÓN,

precisamente Jesús irrumpió en este mundo para que tuviésemos VIDA

 

“Yo he venido para que tengan vida, y para que la tengan en

abundancia”           Jn 10:10

 

Rebosante, llena de emoción, de plenitud. No vacía sino LLENA, no

aburrida sino divertida, excitante… una continua aventura, objetivos por

realizar a través de su dirección, cumplidos por su ayuda y protección…

 

 

 

  Mueve la flecha hacia abajo si quieres leer más…..

… Fueron unos cuantos meses, hasta que por fin me rendí y le dije  a Dios yo quiero esa vida ABUNDANTE que prometes a todos los que te aman. Claro que lo que Él tenía preparado no era, ni por asomo lo que yo había imaginado………..

 

Tuve un sueño que me confirmaba un cambio en nuestras vidas, algo nuevo se estaba gestando, una nueva ETAPA.

 

Pasó una semana y una llamada telefónica sacudió nuestros "firmes" cimientos.

Llamaron a mi esposo de la Junta Nacional de la Federación de Iglesias Evangélicas

 y le propusieron para ser el director del Instituto Bíblico, en Córdoba ( sería el 1º español en 40 años de existencia del SEE)

 

Sabía, que esto era importante para mi esposo, la enseñanza a otro nivel, un sueño  que él había anhelado desde hacía tiempo. Pero tmbién él sabía perfectamente lo que le diría: ¿estás loco? No puede ser, no voy a dejar a mi familia, mis niños,  la iglesia… que lo dejemos todo…

 

¿O no?, no sería esta la respuesta que estaba esperando, la respuesta a una petición que  había puesto en las manos de Dios tan sólo una semana antes??????

La contestación a ese sueño de que venían tiempos nuevos…

Sólo tardé una hora en decirle: es posible.

 

Había que comunicárselo a nuestro hijo. Nos reunimos y le dijimos tenemos una noticia que darte. Todavía la decisión dependía de que todos los cabos fueran atados…  Su contestación fue sorprendente, como es sorprendente todo lo que Dios hace, para que todo encaje a la perfección… ya lo sé papá, Dios me dijo la semana anterior que nos vamos, que lo vamos a dejar TODO… que nos vamos con otro servicio a Dios.

 

Síiiiiiiiiiii. Él ya lo sabía…

 

Todo lo demás fue acomodando cada pieza del  puzzle que acabaría de encajar. Las reacciones de la familia; aunque hubo que lidiar con algunos asuntos, la gente que aprobaba nuestra decisión y la gente que se sentía desilusionada con nuestra marcha….

 Después de todo, nunca como en estos momentos, habíamos apreciado tanto amor y ternura hacia nosotros.

 

Después de la propuesta, vino el tiempo para la tristeza, incertidumbre, morriña…  abrí mi Biblia  y leí:

 

“No os angustiéis: creed en Dios y creed también en mí. En la casa de mi Padre hay muchos lugares donde vivir; si no fuera así, no os habría dicho que voy a prepararos un lugar. Y después de ir y prepararos un lugar, vendré otra vez para llevaros conmigo, para que vosotros también estéis donde yo voy a estar” Juan 14

 

Sé que es una promesa que se va a cumplir, cuando lleguemos a la “Casa del Padre” pero también ahora puedo sentir que me dice: donde estéis yo voy a estar. Este pasaje viene conmigo siempre, y es una promesa para mí. Por eso cuando me preguntan si estamos seguros… Digo sí. Porque sé que Dios viene con nosotros y nunca nos va a abandonar, ni dejar solos.

 

Gén28:15 Gracias Mari Carmen por regalarme esta cita: He aquí, yo estoy contigo, y te guardaré por dondequiera que fueres, y volveré a traerte a esta tierra; porque no te dejaré hasta que haya hecho lo que te he dicho. 

 

Por que a Él y por Él y para Él son todas las cosas.

 

 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Hoy 

 

Mi nombre: Fragilidad

Mi manto: Alegría

Mi sello: Varón de Dios

Mi corona: Alma de miel-corazón de león.

 

 

 

 

 

 

Puedo definirme como una persona frágil, tan frágil como el cristal, un tesoro pero en vaso de barro que todavía sigue siendo moldeado.

 

Me envuelve como un manto: el amor de Dios  (ya no tengo un corazón de piedra, sino un nuevo corazón, nacido de la misericordia y gracia de Dios) y  alegría,

porque el gozo del Señor es mi fortaleza.

 

Tengo el sello del amor de mi esposo. Varón esforzado y valiente, perfecto amante… Corazón conforme al corazón de Dios. “Ponme como un sello sobre tu corazón, como una marca sobre tu brazo;

porque fuerte como la muerte es el amor.

Las muchas aguas no podrán

apagar el amor, ni lo ahogarán los ríos”  Cantares 8:6

 

 

 

Adorna mi vestimenta una corona (regalo de Dios), mi querido Josué: Temperamental como un león pero tan  dulce como la miel, manso y humilde. Moldeable al susurro de Dios. Pero…

 

 

¡esta es

otra historia! http://damaris-sion2.spaces.live.com/

 

 

  

 

 

 

 

 

A TODOS LOS QUE HABÉIS VIVIDO TODO ESTE PROCESO CON ENTUSIASMO Y EXPECTACIÓN Y A LOS QUE HABÉIS SENTIDO TRISTEZA, LO QUE NOS MUESTRA EL GRAN AFECTO QUE NOS UNE. 

LOS QUE NOS DAIS VUESTRO APOYO AL CONFIAR QUE DIOS ES EL QUE NOS HA LLAMADO A UN NUEVO PROYECTO DE GLORIA…

 

 

 

A mis padres que en su sufrimiento,  callaron por amor.

 

 

            A ti Jesús,

la única razón por la que podemos desprendernos de la carga es porque estás dispuesto a llevarla. Para ti la totalidad de los aplausos. (De Max Lucado “Aligere su equipaje”)

 

 

 

 

 

http://www.moonk.com/themes/MAGIX_MOONK/flash/player/player_loader.swf?xmlpath=http://www.moonk.com/moonk/xml&eid=B61BEAF00B1311DDAF24AB07C3D6D896&moonk=true

Get your own Moonk!

2ª PARTE

 
De nuevo aquí, después de unos días memorables en Córdoba, digo como a mis alumnos:
¡De vuelta a la historia!
 
 
 
 Gracias por vuestro apoyo y amistad, lo que da mayor sentido a lo que escribo  y  considero como parte de mi bagaje por la vida. A muy grandes pinceladas y no sé si inteligible o no: tal vez obvio datos que son importantes y expreso lo que no quiero decir, pero aún así, con todo ello; ahí va un trocito de mi existencia
!con todo mi amor para vosotros!
 
  

Mueve la flecha hacia abajo si quieres leer más …

 

Mueve la flecha hacia abajo si quieres leer más …

 

Felices, pero algo enturbiaba nuestra felicidad… así terminaba.

 

…Por fin, teníamos estabilidad a todos los niveles: estabilidad de un puesto de trabajo, nuestra casita antigua del siglo XVIII, en un encantador pueblo de Galicia: Betanzos, como pareja, como ministerio sirviendo a la iglesia que nos vio crecer (para nosotros maravillosa, una iglesia formada por personas imperfectas,  más o menos comprometidas, con sus defectos y virtudes…pero con un denominador común: amaban a Dios y tenían hambre de conocerle más… Eso nos entusiasmaba, conocerle, tener una relación personal con Él, saber que existía un ser que se comunicaba con nosotros, que nos entendía, a pesar, de nuestra condición de maldad, de nuestra fragilidad e imperfección… todo eso valía la pena!!!  Hasta el punto de invertir todas nuestras fuerzas y tiempo en el proyecto de Dios.  Siempre buscamos a dónde asistir y saber más cosas de las que habíamos sido velados, por desconocimiento, por indiferencia… así nos encontramos entendiendo que la mayor inversión para nuestra vida efímera, eran esos valores eternos, buscamos campamentos, retiros, congresos…

 

Nuestro anhelo siempre fue servir a Dios, no el tener un título… y en esa constante siempre vimos como Dios pone las cosas en su lugar. No queremos estar sujetos a normas que atan o a una “religión” que te dice como comportarte según a ella le parece que es correcto (contesto con esto a mi amiga Rocío, gracias por ser tan sensible a las cosas de Dios y tan delicada conmigo)

 Así que una vez más corroboro, que hicimos de la Biblia nuestra única guía; si algo que nos decían, no lo entendíamos o no encajaba en lo que pensábamos, recurríamos a este Libro de instrucciones, a este Mapa… aun hoy en día, como evangélicos seguimos aprendiendo, y reconocemos que Dios quiere que aprendamos a convivir y darnos a los demás;  por eso nos congregamos como iglesia que conoce la voz de su Pastor y le sigue, no como “una religión”…  sino como la religión: volver a ser uno con Dios: religare.

 

En fin, estabilidad a todos los niveles. Aunque nuestro hijo Josué crecía con una  pregunta, porque no tenía un hermanito…

eso me preguntaba yo también, después de recurrir a la medicina y a la decepción  mes tras mes,  por  más de diez años.

Así que una vez más hice lo que sabía hacer: “Señor si tu quieres voy a hacer un trato contigo… si haces que me quede embarazada, dejo todo a lo que estoy apegada (mi casa, mis amigos, mi comodidad…)  y me voy a vivir a Ferrol (desde luego no era mi intención hacer chantage a Dios, ya que sé que su respuesta debe estar más bien supeditada a su voluntad que a mi capricho…

 

No me mueve mi Dios, para quererte,
El cielo que me tienes prometido,
Ni me mueve el infierno tan temido
Para dejar por esto de ofenderte.

Tú me mueves Señor, muéveme el verte,
Clavado en esa cruz y escarnecido,
Muéveme el ver tu cuerpo tan herido,
Muéveme tus afrentas y tu muerte.

Muéveme en fin tu amor y en tal manera
Que aunque no hubiera cielo yo te amara
Y aunque no hubiera infierno, te temiera.

No me tienes que dar porque te quiera,
Pues aunque lo que espero no esperara,
Lo mismo que te quiero, te quisiera.

  

 En ese tiempo se necesitaba un pastor para la iglesia en esa localidad, mi esposo trabajaba allí y tenía que hacer cada día muchos kms. Así que en realidad iba a ser un regalo el mudarnos, más estabilidad, tiempo para estar en familia, etc… y

!!!el milagro ocurrió!!!

Ese mismo mes me quedé embarazada

 

 

    

El 6 de enero, día de reyes, ingresé en el hospital y perdí al que iba a ser mi bebé. Nunca pude imaginar que eso iba a suceder, ante el asombro de todos. Fue un duro golpe. Me dije: Tú me lo diste Señor, yo te lo entrego ahora a ti como mi regalo (además en un día tan especial como el de hoy) es el mejor regalo del que yo tendría que desprenderme, lo que yo más anhelaba.

 

Dios sanó totalmente todas mis heridas y milagrosamente, me encontré en la mejor etapa de mi vida. Cumplí mi promesa y Dios me llevó a una tierra que mana leche y miel. Bueno en esto últimos 7 años, han sucedido cosas maravillosas…

 

 

 
 
 
 
 
 
  

un antes y un después

 

Gracias a Amae, mi querida amiga quien me invitó a participar de este juego y después de pensármelo muy mucho accedo a complacerla.

  

    Tal vez, no sea mala idea…puede que sea una idea genial , poder entregar la experiencia de nuestras vidas, VIDAS EXCEPCIONALES Y MARAVILLOSAS, porque somos personas excepcionales y creadas de una manera única y maravillosa, aún cuando tú puedas dudar si fuiste concebida de una experiencia de amor; tal vez sabes que fuiste fruto de una violación o del desamor. Aún así eres una PERSONA ÚNICA Y MARAVILLOSA porque fuiste creada de la manera más sublime y  fruto del mimo y Amor infinito de Dios, quien tiene un plan perfecto para ti y está anhelando revelártelo.

 

El juego consiste en contar como era yo unos diez años atrás, 5,  etc…  

 

Voy a retroceder un poco más en el tiempo y así podáis entender que hubo un antes y un después. Hace unos 20 años…

 

 Yo una persona sencilla, pero repito Excepcional, no dejo de creerlo, no porque sea diferente sino porque la vida en sí es el regalo más expresivo que hemos recibido, creados en libertad, aunque  nuestro propio orgullo y egoismo  nos hizo perder ese privilegio de la inocencia, la amistad con Dios (porque nosotros le dimos la espalda).

No siempre supe que era especial; al contrario, nada en la vida, me hacía destacar, del montón, más bien tímida, introvertida, temerosa del mundo ahí fuera…  pero llegó el momento en que fui realmente rescatada de esta pensamiento de cautividad y pobreza espiritual y me sentí rica, plena, aunque ya lo tenía todo, a veces no logramos verlo con claridad, es como un velo que está puesto delante de nuestros ojos.

 

Sí, yo ya había sido comprada por “precio”, y era un precio lo más alto que te puedas imaginar,  ninguna bolsa o acciones podría competir con tal valor inigualable, inimaginable!

 

Ahora vemos como por espejo oscuramente, pero entonces veremos cara a cara.                         

 

 

                                                                       

 

La primera entrada de este blog, casualmente,

 comienza con el versículo:

 

"Sobre ti amanecerá el Señor y sobre ti

 aparecerá su gloria”

 

 No elegí este versículo por nada concreto pero

 ahora veo que realmente ese fue mi comienzo.

 Está ahí ¡y no es casualidad! Porque eso fue justo

 lo que sucedió… recuerdo también cuando el

 Señor me dijo:

 

“Te haré entender y te enseñaré el

 camino en que debes andar; sobre  ti fijaré mis

 ojos” Salmo 32:8

 

 Desde mi niñez mi vida ha sido una  búsqueda

 constante… un desasosiego, sentía que algo me

 faltaba……..porque el vacío que había en mi

 interior no podía ser llenado, así como otras

 personas tratan de llenarlo con drogas, vicios, etc.

 Lo que yo anhelaba era algo diferente, conocer al

 Dios al que me habían hablado de pequeña y

 busqué en diferentes lugares…  como dice

 S.Agustín “Nuestro corazón andará siempre

 inquieto mientras no descanse en ti”.

 

 

Por las noches era tal mi angustia que llegaba a

 despertarme y soñaba que iba cayendo por un

 pozo profundo… anhelaba  dejarme descansar en

 los brazos del Señor, pero no podía hallar esa paz,

 pues pensaba que yo tenía que hacer algo para

 ganármela… pero lo único que hacía era

 aumentar más mi carga… cuantas veces nos sentimos

 llevando unas maletas cargadas de cosas

 innecesarias… de culpa, de prejuicios, de deseos

 ocultos…

 

Como relata Max Lucado en uno de sus libros:

 

Las valijas que llevamos no son de cuero; están

 hechas de cargas. La maleta de la culpa. Llevas

 un caja de descontento en un hombro y una

 bolsa de mano llena de penas en el otro.

 Agréguese  esto una mochila de dudas, un saco

 de dormir de soledad y un baúl de temores.

 Pronto estará llevando más cargas que un

 maletero de aeropuerto. No es extraño que al

 final del día esté tan cansado. Arrastrar

 equipaje es agotador.

 

Dios te dice:!Deja todo eso! Llevas cargas que

 no necesitas llevar!

 

“Venid a mí”, invita, “todos los que estáis

 cansados y agobiados, y yo os haré descansar”

 Mt. 11:28

 

Porque no intenta un viaje liviano? Hágalo por

 amor a sus seres queridos. ¿Ha considerado el

 impacto que el exceso de equipaje tiene sobre

 sus relaciones?. Del libro Aligere su equipaje)

 

BUSCAD PRIMERAMENTE… Por lo tanto,

 

buscad primeramente el reino de los cielos y el hacer lo

 

que es justo delante de Dios, y todas esas cosas se os

 

darán por añadidura. No estéis, pues, preocupados por 

 

el día de mañana…

 

 

 

 

 

Mueve la flecha hacia abajo si quieres leer más…. 

¿Cómo conocí a Cristo? no sé exactamente, lo que sí estoy segura es que desde siempre he tenido un anhelo por conocerle, un hambre especial (no sé si es predisposición o qué), pero Dios siempre  me encontraba a mí…

 

Mi esposo y yo recién casados hicimos un pacto con Dios, si nadie nos hablaba de Él, nosotros le buscaríamos a través de la Biblia, ¿no decían que es la Palabra de Dios?… así que cada noche leíamos juntos y milagrosamente algo ocurrió.  "la exposición de tus palabras alumbra; hace entender a los sencillos"  Salmo 119.130

 

Fue ahí, dónde por fin Dios se reveló a nosotros, supongo que cuando uno tiene un corazón sencillo y sincero, Dios no se puede resistir a darnos lo que pedimos. No tuvimos que buscar mucho, porque pronto Él nos encontró a nosotros.

Rápidamente entendimos cuál había sido el propósito para nuestras vidas.

 

 Invertir en las cosas de Dios: en la bolsa de valores eternos para obtener ganancias

perdurables.

 

“DONDE ESTÉ VUESTRO TESORO, ALLÍ ESTARÁ VUESTRO CORAZÓN”  Mt 6:21

 

Al respecto dice el Señor Jesús: 

HACEOS BOLSAS QUE NO SE ENVEJEZCAN, TESORO EN LOS

CIELOS QUE NO SE AGOTE, DONDE LADRON NO LLEGA, NI

POLILLA LA DESTRUYE.

Lucas 12:33.

 

 

Lo teníamos todo, éramos felices, pero algo enturbiaba nuestra felicidad…

 

 

 

 
 
 

!Felices, pero algo enturbiaba nuestra felicidad…  !

 
 

Contra corriente

RECUERDA:
 
 
 
 
 
 
 
  
SÓLO
 LOS PECES MUERTOS NADAN
A FAVOR DE LA CORRIENTE!
  

 

 
 
 
 
 
!SÉ UN LUCHAD@R!
 
 
 
!Gracias Donald y Bonnie, habéis sido una inspiración para nosotros!
 
 
 
  
 
 

LAS CRÓNICAS DE NARNIA

 ASLAM
 
 
 
 
 
MAS ALLÁ DEL MURO NO PUDIMOS ATISBAR
 
MÁS ALLÁ DEL MURO,EN LA DISTANCIA,
 
NI SOÑAR CON EL MUNDO QUE PODRÍA EXISTIR…
 
  Andrew Lang  "Over the Wall"
 
 
 
 
 
EN MI CORAZÓN HAY UN TESORO INCORRUPTIBLE:
 
DONDE LA POLILLA NO DESTRUYE,
NI LAS COSAS SE ECHAN A PERDER,
NI LOS LADRONES ENTRAN A ROBAR.
 
PORQUE DONDE ESTÉ TU RIQUEZA,
ALLÍ ESTARÁ TAMBIÉN TU CORAZÓN. 
 
 
 
 
 
 
 
 NI SOÑAR CON EL MUNDO QUE PODRÍA EXISTIR…
 
 
( Él preparó para ti. Lee la entrada del 20 de enero)
 
 
 
 
 
 

Noticias

 

¡¡¡IMPORTANTE LEE ESTO!!!

 
 
 

 

 LO QUE UD. VA A LEER  AHORA…

 

ES LA MAS RECIENTE NOVEDAD  DE ESTE MUNDO…
 

ES DEL TAMAÑO DE UN GRANO DE ARROZ

 

 

Viene como una novedad  “ventajosa”, que  eliminará cualquier
             necesidad de usar  documento o  dinero!
 
Ya es usado como inhibidor de secuestros  por empresarios en el mundo entero.

  Y Ud. lo  usará, por las ventajas  y  por imposición 
¡¡¡HUYA DE ESO!!!
VEA POR QUÉ …
La empresa MOTOROLA es la que está produciendo el microchip para MONDEX SMARTCARD, que desarrolló varios implantes en humanos usando el bio-chip.
TRANSPONDER ES UN SISTEMA DE ALMACENAMIENTO Y LECTURA DE INFORMACION EN UN MICROCHIP, CUYA LECTURA SE DA EN ONDAS COMO DE CONTROL REMOTO
El bio-chip mide 7mm de largo y 0.75mm de ancho, más o menos del tamaño de un grano de arroz. Contiene un transponder y una batería de Lítio recargable. La batería es recargada por un circuito de termopar que produce una corriente eléctrica con fluctuaciones de la temperatura del cuerpo.
MEMORICE ESTE NOMBRE Y SU MARCA:
MONDEX
 

Más de 250 corporaciones en 20 países están involucradas dsitribuyendo MONDEX al mundo y muchas naciones ya fueron “privilegiadas” para usar el sistema; entre ellas: Reino Unido, Canadá, E.U.A., Australia, Nueva Zelanda, Israel, Hong Kong, China, Indonesia, Macau, Malasia, Filipinas, Singapur, Tailandia, Índia, Taiwan, Sri Lanka, Costa Rica, Guatemala, Nicaragua, Panamá, Honduras, El Salvador y Brasil.
Están siendo usados otros sistemas de SMARTCARD en favor del MONDEX, especialmente desde que  MASTER CARD compró una participación del 51% apostando a la compañía.
Entonces  Ud. se  perguntará…

 

Entonces  Ud. se  perguntará…
 

Al final, ¿qué  tengo que ver YO  con  eso?
 

Ellos gastaron más de 1.5 millones de dólares en estudios, sólo para saber cuál era el mejor lugar para colocar este biochip en el cuerpo humano. Ellos sólo encontaron dos lugares satisfactorios y eficientes – la CABEZA, debajo del cuero cabelludo, y la parte detrás de la mano, específicamente la MANO DERECHA!
 

“Y hacía que a todos, pequeños y grandes, ricos y pobres, libres y esclavos, se les pusiese una marca en la mano derecha, o en la frente”. Apocalipsis 13:16
“Y que ninguno pudiese comprar ni vender, sino el que tuviese la marca, o el nombre de la bestia, o el número de su nombre”. Apocalipsis 13:17
¿¿No es mucha coincidencia??
 

Están siendo producidos actualmente, un billón de biochips MONDEX por año, y ya estuvieron en producción durante por lo menos un año. Se descubrió que si el chip estuviese en una tarjeta, habría algunos problemas serios. El chip podría ser cortado e informaciones serían cambiadas o falsificadas. Los valores podrían ser alterados, robados o perdidos. Después de la implantación de la tarjeta, esta misma debería salir de uso dentro de algunos años (1 a 2 años, o un poco más). En fin, el “dinero vivo” no será más seguro de aquí en más para el comercio en general. Hay una sóla solución para este problema, adoptada por la empresa Motorola:  el implante del biochip en la mano derecha o en la cabeza. De donde no podrá ser sacado después de realizado el implante. Si fuese extraído cirúrgicamente, la pequeña cápsula se quebraría y el individuo será contaminado por el Lítio, contenido químico en la microbatería, y luego el Sistema de Posicionamiento Global (por satélite) detectaría si fue retirada, colocando a la polícia en alerta. Para tener en cuenta,  MONDEX significa.. " dinero en la mano derecha. "
 MON = monetario – perteneciente al dinero.
DEX = DEXTER – perteneciente o localizado en la mano derecha
 

Y entonces, ¿lo va a tomar en serio?
 

Si a Ud. le interesó este mensaje,  páselo al  mayor número de personas que pueda, ¡¡pues aquél que tuviere la marca de la bestia no será salvo cuando JESUS  vuelva por segunda vez!!
 

Si a Ud. le interesó este mensaje,  páselo al  mayor número de personas que pueda, ¡¡pues aquél que tuviere la marca de la bestia no será salvo cuando JESUS  vuelva por segunda vez!!

 

IMAGINE A SUS PARIENTES, AMIGOS, CONOCIDOS, EN FIN, TODAS LAS PERSONAS QUE UD. CONOCE, USANDO ESTE SISTEMA, HACIENDO LA VOLUNTAD DE LÚCIFER, QUE INSISTE EN MARCAR A LAS PERSONAS QUE  LE SIRVEN, PARA QUE EN EL DIA DEL JUICIO FINAL, EL TENGA ARGUMENTOS CONTRA UD. Y  LE DIGA  A DIOS QUE  UD. ES POSESION SUYA…. Y UD. NO SE PUEDA DEFENDER…
 

Daniel 12:4  “Pero tú, Daniel, cierra las palabras y sella el libro hasta el tiempo del fin. Muchos correrán de aquí para allá, y la ciencia se aumentará”.
Ahora, Ud. que es inteligente, pero aun duda  de esta  información, haga lo siguiente: vaya a http://www.adsx.com o
WWW.GOOGLE.COM.BR. Busque la palabra “VERICHIP” y lea apenas algunos de los ítems incluídos allí (pida la versión traducida si Ud. no lee inglés). Haga lo mismo con la palabra “MONDEX SMARTCARD”.
Después  de eso, Ud. nunca más podrá alegar ignorancia.
¡¡Que Dios lo bendiga!!

 
 
 

 

 

 

 

 

 

 

 

chttp://spaces.msn.com/alba-miranda/

 

 MIRANDA ERES UN CIELO. GRACIAS

 

 

 

 

   

 

 

 

 

 

Ecl. 3, 12-15

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                                                                                                 

   

 

GRACIAS MIRANDA

Regalos

 

 Gracias ANIREMI
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
MI PRINCESITA PITUFILLA.  ERES TODO CORAZÓN 
 
 
  
 
 
 
 
 
 
 DESDE AQUÍ, MI DESEO DE QUE SU MAMÁ SE RECUPERE MUY, MUY PRONTO.
 
 GRACIAS PRINCESA

GRACIAS ANA ODISEA 111
 
 
 

   

Anteriores Entradas antiguas